Kültür

Ölen kimsenin namaz, oruç, kurban gibi ibadetlerle ilgili borçlarının düşürülmesi için fakirlere fidye ödenmesine ıskat, bu esnada başvurulan uygulamaya da devir denilir. Kur’an’da ve sünnette ibadetlerin hangi amaç ve şartlarda nasıl ifa edileceği, vaktinde yerine getirilmeyenlerin telâfi veya kazâsının mümkün olup olmadığı beyan edilmiştir. Söz gelimi ramazan ayında oruç tutamayanların fidye vermesi, yeminini bozanların on … Devamını oku

Sözlükte a‘râf, urf kelimesinin çoğulu olup, “yüksek yer, sur, dağ ve tepenin en üst noktası” anlamına gelir, “İyi ve kötü amelleri eşit olan müminlerin bir müddet bekleyecekleri yer.” diye tanımlanır. “A‘râf üzerinde herkesi simalarından tanıyan adamlar vardır. Bunlar henüz cennete giremedikleri halde, (girmeyi) umarak cennet ehline; selâm size diye seslenirler.” A‘râf sûresinde beyan edildiği üzere … Devamını oku

Sözlükte “örtmek, gizlemek” anlamına gelen cnn kökünden isim olan ve “bitki ve sık ağaçları ile toprağı örten bahçe” demek olan cennet, terim olarak,, “Müminlerin, içinde ebedî olarak kalacakları âhiret yurdu.” demektir. Kur’ân-ı Kerim’de cennet kelimesi müfret, tesniye ve cemi‘ şekilleri ile 147 defa geçmekte, bunların yirmi beşi dünyadaki bağ, bahçe, biri Hz. Peygamber’in yanında Cebrâil’i … Devamını oku

Bir akait terimi olarak âhirette günahkâr müminlerin geçici, kâfirlerin ise sürekli olarak kalacağı azap yeri demektir. Kur’ân-ı Kerim’de cehennem kelimesi yetmiş yedi yerde zikredilmekte olup, aynı anlamda kullanılan daha başka kelime ve terkipler de bulunmaktadır. Meselâ “yakıcı” anlamındaki harîk, “kaynar su” anlamındaki hamîm, “sıcak rüzgâr” anlamındaki semûm, “hapishane, derin çukur” anlamındaki siccîn, “helâk yurdu” anlamındaki … Devamını oku

Sözlükte “cadde, ana yol” anlamına gelen sırat, akait terimi olarak, “Cehennem üzerine kurulacak ve herkesin üzerinden geçmek zorunda olacağı köprü.” demektir. Kur’ân-ı Kerim’de sırat kelimesi sıkça geçmesine rağmen akait kitaplarında kullanılan anlama açıkça delâlet eden bir kullanım söz konusu değildir. Kur’ân-ı Kerim’de sırat kelimesi daha çok “müstakîm, övgüye lâyık, doğru düzgün” muhtevalarıyla nitelendirilmiştir. Bunlarsa dünya … Devamını oku

Sözlükte havz-ı kevser, “suyun toplandığı yer” olan havuz ile “nehir” anlamına gelen kevser kelimelerinden oluşan bir terkip olup, “Âhirette Resûlullah’a ayrılan, bütün cennet ırmaklarının kendisinden doğduğu büyük bir su kaynağı veya nehir.” demektir. Hz. Peygamber kıyamet günü ümmetine içmeleri için bu havuzun suyundan verecektir. Kur’ân-ı Kerim’de havz kelimesi geçmemekte, kevser ise kendi adını taşıyan sûrenin … Devamını oku

Amel defteri, insanların dünya hayatındaki amellerinin kayıtlı bulunduğu ve âhirette kendilerine verilecek olan defter (tutanak) veya hesaptan sonra sahibinin durumunu bildiren berat (belge) anlamına gelir. Kur’ân-ı Kerim’de suhuf, kitap ve biraz özel anlamda “siccîn” şeklinde zikredilir. Kur’ân-ı Kerim’de: “Kıyamet günü kendisine, açılmış olarak karşılaşacağı bir kitap çıkaracağız. ‘Oku kitabını! Bugün hesap sorucu olarak sana nefsin … Devamını oku

Sözlükte âhiret “son, sonra olan ve son gün” anlamlarına gelir. İslâm akaidinin ulûhiyyet, nübüvvet ve meaddan oluşan üç ana esasından (usûl-i selâse) birini teşkil eder. Âhiret kelimesi Kur’ân-ı Kerim’de 110 yerde geçmektedir. Tek başına kullanıldığı gibi “el-yevmü’l-âhir” (son gün), “ed-dârü’l-âhire, dârü’l-âhire” (son ikamet mahalli) ve “en-neş’etü’l-âhire” (son yaratılış) şekillerinde de kullanılır. Ayrıca yevmü’l-kıyâme” (kıyamet günü), … Devamını oku

Semavî dinlerde iman esaslarından birini teşkil eden kıyametin ne zaman kopacağını Allah’tan başka kimse bilemez. Kopuşun yani güneş sistemine bağlı gezegenlerin kozmik değişimi hususunda Kur’an’da çeşitli tasvirler yer almaktadır. Kur’ân-ı Kerim’de kıyametin ansızın kopacağ haber verildikten sonra yapılan tasvirlerin bir kısmı şöyledir: Görevli melek tarafından sûra üflenecek, Allah’ın diledikleri dışında gökte ve yerde bulunan bütün … Devamını oku

“Boynuz şeklinde borazan” anlamına gelen ve nasslarda kıyametin kopması, daha sonra da yeniden dirilmenin başlaması için kendisine üfleneceği bildirilen sûr, dünya ölçüleriyle mahiyeti kavranamayan bir şey olup, Resûl-i Ekrem tarafından boynuza benzetilmiştir. Sûrun, lafzî anlamıyla mı yoksa mecazi olarak mı anlaşılması gerektiği konusunda müfessirler arasında görüş ayrılığı bulunmaktadır. Bazı âlimler üflemenin lafzî anlamdaki boynuza değil, … Devamını oku